kabul edilemeyecek bir dikkatsizliktir, kocaman bir sevgisizliktir, ilişki için ve kişiler için büyük bir kandırmacadır, hiledir, yalandır, dolandır.
gözler ki tek başlarına bile kişiyi anlamak, sevmek, hatta ve hatta ondan nefret etmek için yeterlidirler. anlatırlar kişinin içinde akıp da dışına dökülmeyenleri; görürsün o iki pencereden en yalın haliyle karşındakini. işte tam da bunun için gözlerin en çok aradığıdır sevgili ve en çok buluşmak istediğidir sevgilinin gözleri; sevgiliyi doya doya yaşamak ister aşık, doya doya hissetmek ister her şeyini.
bir insan yoğunluğuna bakmadıysa karşıdakinin gözlerine hiç, yoğunluğuna hiçbir şey yaşanmamıştır aralarında, yaşanamaz. sevgilinin gözleri ki en güzel aynalardır şu dünyada, o aynaya bakma ihtiyacı hissetmeyen kişi o ilişkide sevginin anlamını idrak etmiş olamaz.
Renk körü rahatsızlığı olanları tenzih ederim.
sevgilinin göz rengini bilememek
(yazar: karambol)'ün (bkz: 87235) numaralı entrysinin altına imzamı atar daha da bişey eklemeye utanırım...
mavi gözlüyse ayıp ama diğerleri karıştırılabilir bazen, çok da yükselmemek lazım.
(bkz: Çok ayıp)
ben daha kendi göz rengimi bilmiyom
Daha beteri sevgiliyi bilmemektir, şu an kim olduğunu bilmiyorum ama bir gün mutlaka öğreneceğim.
retinasını bile bilirim EVVEL ALLAH.
Eğer kendi kendinize “ulan harbiden neydi ya, yuh bana” diyorsanız kahverengidir. Çok da şeapmamak lazım kanımca. Sonuçta nasıl baktığınız önemli o gözlere. Veyahut o gözlerin size nasıl baktığı, öyle değil mi?