sen bihter ziyagilsin aptallik etme

bilmiyorum asuman bilmiyorum, kalbim bir kuyunun dibindeki suyun içinde nefes almaya çalışan bir gariban. yukarı tırmanmaya çalışıyor ama ne yapsın. kuyunun duvarları düz, kuyunun duvarları ıslak...
*mükremin abi! seviliyorsun...

buralarda yeni sayılırım ama her geleni gülen yüzüyle karşılayan değerli bir sözlük yazarımız. varlığı hep daim olsun.
(yazar: gülenyüz)

sadece tek bir dileğim vardı; şöyle ufacık, minicik... bir insan mutlu olduğu için pişman olur mu? olunuyormuş işte. ne de mutlu olmuştum o gün. beni her ne olursa olsun önemsediğini düşünmüştüm. bütün o yazdıklarıma rağmen yine de beni üzmek istemiyor demiştim. bana değer veriyor demiştim. meğer saflığımın eseriymiş bunlar. ben zaten umutsuzdum canım'ın içi. sen böyle yaparak beni daha çok haklı çıkardın. böylece daha çok battım işte. 'umarım sevdiğine kavuşursun' derken çok ciddiydim ama beni ciddiye bile almadın. sana olan sevgimi o kadar çok küçümsedin ki, emin ol sevilmemek bile bu denli yakmamıştır canımı. daha çok kitap'la kal dedin ya. ben artık kitap bile okuyamıyorum biriciğim. düşün, kitaplarda yaşamımı sürdüren ben, bir satır bile okuyamıyorum artık. neden diye sorma, ne de olsa bu sorunun cevabıyla yaşıyorsun zaten. belki yazarsam daha iyi olurum, kolayca unuturum dedim ama... öyle kolay değilmiş bu işler. bunu her seferinde daha iyi anlıyorum. ama sadece anlamakla kalıyorum. en çok acıtan şey ne biliyor musun? ona buğulu gözlerle baktığın anlara denk gelmem değildi. en acısı, seni son kez göreceğimi bilerek ardından uzun uzun, çaresizce bakmamdı. şimdi düşünüyorum da, aynı yerden yaralanmamız büyük bir lütuf bizim için. belki başka bir zamanda, farklı hayatlarda buluruz birbirimizi, kim bilir. sadece var olduğunu bileyim yeter. gecen güzel olsun ruhum. o içini ısıtacak olan mesajı bir gün alacaksın, hissediyorum.

aşkın milli marşı...

ah güzelim eylül ayı, hayatımda görüp görebileceğim en güzel hediyeyi sundun bana.

kullananları şahsım adına kınıyorum. ne buluyosunuz bu kelimeden gözünüzü seveyim. yapmayın, etmeyin. kullanılınca çıldırma eşiğine geliyorum.
ben kullanınca sorun yok tabii.

"Çiçekli şiirler yazmama kızıyorsunuz bayım
Bilmiyorsunuz darmadağın gövdemi
Çiçekli perdelerin arkasında saklıyorum.
Karanlıkta oturuyorum, ışıkları yakmıyorum..."
(bkz: didem madak)

ezilenler
karamazov kardeşler
tutunamayanlar
genç werther'in acıları
...

acısıyla, tatlısıyla; iyisiyle, kötüsüyle insanı derinden sarsan hatıralardır. her ne kadar acı verici olsa da bazı şeyleri unutmak gerekir.
ukde: (yazar: zeze)

stefan zweig'a olan hayranlığımı kazandığım kitaptır.